Als je geen zingeving ervaart in je werk

Afgelopen week sprak ik een vriend van me die worstelt met zijn baan. Het was het klassieke symptoom ‘op papier klopt alles, maar het voelt niet lekker’. Prachtige corporate job, vliegt de hele wereld over, feestje hier en daar, groeikansen en sowieso nu al verantwoordelijkheid voor een budget waar je U tegen zegt. Toch knaagde het. Om zichzelf te analyseren over waar het vandaan kwam, had hij het volgende gedaan. Hij was wel benieuwd hoeveel de uitkomst van zijn werk hem eigenlijk boeide en was eens op het allerhoogste niveau begonnen. Hoeveel geef ik er eigenlijk om dat het goed gaat met mijn organisatie? Vervolgens was hij een stapje lager gegaan. Hoe boeiend vind ik het eigenlijk of de business unit het goed doet? Daarna weer een trapje lager. Hoe belangrijk vind ik het dat mijn afdeling goed presteert? Bijna helemaal beneden. Hoeveel geef ik erom of mijn team het goed doet? En tot slot helemaal onderaan het verhaal kwam hij zelf in beeld. Hoe belangrijk vind ik het dat ik goed presteer?

De waarheid was hard. Op alle niveaus behalve de laatste, zijn eigen persoontje, constateerde hij dat het hem geen pepernoot kon schelen of het er wel of niet goed mee ging. Zelf goed presteren was eigenlijk zijn enige drijfveer. En dat schuurde.

Het gaf namelijk aan dat hij geen hoger doel in zijn werk vindt. Niets waar hij volop voor wil gaan. Waar het woord ‘passie’ beleden wordt als in The Passion of the Christ. Iets waarvoor je wilt sterven. En waarvoor je dus wilt leven. Dit is wat onze generatie zoekt in ons werk. Iets waar we voor willen leven. Waarvoor we onszelf willen geven. Helaas is dat in grote corporates vaak lastig te vinden.

Sommige mensen noemen het een Why, anderen een roeping. Het maakt niet uit hoe je het noemt, maar we kunnen er niet omheen dat we steeds meer in een Purpose Economy zitten. We willen dat ons leven zin heeft en aangezien ons werk 40 uur per week van ons leven uitmaakt, kan ons werk maar beter ook zingevend zijn. Dat geldt even zo zeer voor de werkgever als voor ons. Als het ons maar voor 25% iets kan schelen hoe het op het werk gaat, zijn we maar voor 25% intrinsiek gemotiveerd. Dat is geen duurzame arbeidsrelatie. Voor beide partijen niet.

De conclusie voor die vriend van me was duidelijk. “Mijn tijd hier kan niet lang meer duren. Het moment om een stap te gaan maken komt eraan.” Hij zal niet per direct zijn baan opzeggen, maar zijn ogen zijn weer open. Hij gaat weer met zijn eigen innerlijke waarden verbinden om te kijken wat hem wél dat gevoel van zingeving brengt en bij wat voor een organisatie hij vanuit zijn innerlijke vuur werk kan verrichten. Dan maar wat minder geld elke maand, geen vliegreisjes meer, wat minder miljoenen om te beheren en wat minder extravagante feestjes. Dan maar iets dat ‘op papier’ wellicht lager wordt aangeslagen door de maatschappij maar van binnen wel goed voelt.

Herken je dit gevoel, wil je het verder onderzoeken en wil je gelijkgestemden ontmoeten? Kom dan naar de Quarterlife Deep Dive en doorbreek de belangrijkste uitdaging van dit moment om meer op je eigen pad terecht te komen. Lees hier wie je onder meer voorgingen bij de QLDD en wat zij eraan hadden.

Graag hoor ik van je in de comments:

Hoeveel boeit het jou hoe goed je organisatie het doet?

Het is ongekend hoeveel meer exposure ik krijg door één enkele Facebook share, like of comment. Heb je iets aan deze blog, doe dan graag wat voor me terug door te liken of sharen op de sociale media en laat anderen direct ook profiteren van de inzichten die voor jou waardevol zijn. Dank!