Ik merk dat ik best kan relativeren in dat mijn overtuiging wellicht in de weg staat, maar ik voel het nog niet (Al is deze zin niet heel overtuigend). Ik voel afstand tussen hen en mijn situatie, waardoor ik me lastig kan vergelijken of het realistisch voor mij lijkt. In mijn hoofd hebben alle mensen die tussen het rijtje staan ook een groot talent of een nieuw idee bedacht. Iets wat nog niet bestaat, terwijl ik voor mijn gevoel niet iets ‘nieuws’ te bieden heb. Misschien staat het ook al bij me vandaan, omdat ik niet als ‘doel’ heb om miljonair te worden of daar bepaalde gevoelens bij heb.
Ja, dat snap ik heel goed. Het rijtje succesvolle mensen is meer gericht op je te jong of te oud voelen om nog succes te kunnen hebben ergens in. Hij is meer algemeen bedoeld om je grenzen van wat er mogelijk is op te rekken.
Dat hij niet heel veel helpt bij jouw overtuiging dat rijke mensen slim zijn is dan wel logisch. Laat ik er even kort op ingaan. In zekere zin is het waar dat veel rijke mensen slim zijn, maar er zijn ook heel veel rijke mensen die vooral heel goed in één ding zijn, heel handig zijn met geld of gewoon volop ergens voor durven gaan en die allemaal niet per se erg intelligent of intellectueel zijn. Denk aan topsporters (veel voetballers komen niet bijster intelligent over), slimme sjacheraars/handelaars en ondernemers die veel fouten durven maken en steeds weer opnieuw beginnen.
Heel instructief hiervoor vond ik een ervaring die ik zelf een keer had toen ik met een groep vrienden op reis was. Als hechte vriendengroep besloten we een van de avonden te besteden aan het spel ‘Ranking the stars’. We bedachten tien vragen waar we elkaar op moesten scoren zoals “Wie zou de beste premier van Nederland zijn?” en natuurlijk schunnige vragen als “Wie heeft de meest extravagante seksuele wensen?”. Iedereen stuurde anoniem zijn antwoorden in en die avond namen we de totaalscores door. Wat dit in vredesnaam met jouw overtuiging te maken heeft? Nou twee van de vragen waren “Wie is het meest intelligent?” en “Wie wordt het eerst miljonair?”. Het interessante was dat de persoon die van ons negenen bovenaan stond in de verwachting om als eerste miljonair te worden, tevens de persoon was die op de achtste (en dus een na laatste) plek stond in de ranking van wie het meest intelligent werd ingeschat. Hoe kon dat?
Deze persoon is helemaal geen intellectueel maar wel een echte ondernemer. Hij had eerder al twee handeltjes in rook op zien gaan door pech en slecht management, maar hij had ervan geleerd en heeft nu een zeer succesvol bedrijf. Veel van de andere mannen in de groep zijn typische WO-opgeleide intellectuelen, maar zoveel risico nemen en sjacheren als de ondernemer zit er bij de meesten niet in. Zij kiezen liever voor de zekerheid van een vast contract en denken nog tien keer na over hun goede ideeën voor ze er iets meer durven te doen, als ze al ooit tot dat punt komen.
Oh en de gedoodverfde eerste miljonair uit onze groep heeft niets bijzonders bedacht. Geen goed idee of hippe uitvinding. Hij verhuurt fietsen. Hij doet het alleen net wat anders, grootser en op een betere locatie dan de meeste fietsverhuurders in Nederland. Je hoeft dus echt niet heel slim zijn om rijk te worden. Natuurlijk helpt een goede dosis slimheid, maar vaak kan intellect ook enorm in de weg zitten omdat slimme mensen overal beren op de weg zien en nooit tot actie overgaan. Ik noem het ook wel analysis paralyis. Omdat slimme mensen zo goed alle doemscenario’s kunnen bedenken, durven ze nooit stappen te zetten richting meer financiële vrijheid en blijft alles zoals het is. Lef, initiatief, veerkracht en doorzettingsvermogen zijn volgens mij veel belangrijker.
Ik vind dat lijstje met personen die op verschillende leeftijden keuzes maakten die tot hun succes leidden heel fijn! Ik merk dat ik vaak denk: als ik rijk had willen worden, dan had ik nu allang een fantastisch idee moeten bedenken/een boek moeten publiceren/precies moeten weten waar ik succesvol mee wil worden in het leven/een goedgevulde spaarrekening moeten hebben, etc. Dat pad is voor iedereen anders en dat maakt dat lijstje goed duidelijk. Het helpt om mezelf daaraan te herinneren, het geeft me meer vrijheid om keuzes te maken en mogelijkheden te zien in plaats van te denken dat ik ‘te laat’ ben.
Het eerste punt is een uitdaging voor me, overtuigingen over mezelf in twijfel trekken die me tegenhouden. Ik wil er hier wel eentje uitwerken, misschien hebben anderen daar ook iets aan. Als voorbeeld pak ik de overtuiging dat ik niet commercieel genoeg ben om veel geld te verdienen. Ik merk dat daar veel lagen in zitten. Zo denk ik bijvoorbeeld bij commerciële mensen aan gladde verkopers die je proberen over te halen om iets te kopen waar je na aanschaf bijna direct spijt van hebt. Ook zit er in mijn hoofd een kloof tussen commercie en iets goeds doen voor een ander/de wereld. Ik associeer het woord ‘commercieel’ dus met ‘glad’, ‘onrecht’, ‘oplichting’, ‘bedrog’, ‘egoïstisch’. Dat zijn woorden die tegen mijn waarden en mijn beeld van wie ik wil zijn als mens indruisen. Als ik er op die manier naar kijk, is het logisch dat ik mezelf niet commercieel vind en zal ik me daar ook tegen verzetten.
Terwijl als ik kijk naar wat commercieel zijn eigenlijk betekent, gaat het erover dat je in staat bent om geld te verdienen door te handelen (in wat dan ook), dat je kansen kunt zien en jezelf kunt verplaatsen in een ander om te zien hoe je van waarde kunt zijn voor diegene. Dat kun je ook op een respectvolle en oprechte manier doen. Dus als ik mijn beeld van ‘commercieel zijn’ verander, kan ik anders naar die overtuiging kijken. Ik heb vaker dan eens geld verdiend met handelen (als tekstschrijver, maar ook via Marktplaats), ik heb regelmatig creatieve ideeën over hoe mensen geld kunnen verdienen en als ik zelf ergens klant ben zie ik vaak zonder dat ik er bewust mee bezig ben manieren waarop dat bedrijf net wat extra’s zou kunnen toevoegen. Dus als ik het op die manier bekijk, ben ik juist wel commercieel genoeg om veel geld te kunnen verdienen en klopt mijn oude overtuiging over mezelf dus niet.
Ah wat een fijne comment weer van je, Rosalinde. Top dat de verschillende personen met de leeftijden van hun successen je helpen om alles meer te relativeren en ruimte voor jezelf te ervaren. En je uitwerking van niet commercieel genoeg zijn vind ik briljant. Die is heel herkenbaar voor mij. Ik moest als ondernemer ook echt leren (en blijf dat voortdurend ook nog steeds doen) dat commercieel niet iets slechts of vies is, alhoewel het wel zo klinkt voor mij. Maar inmiddels weet ik (vooral rationeel maar ik voel het ook wel steeds meer emotioneel) dat als ik niet commercieel genoeg ben dat ik simpelweg geen duurzame business neer kan zetten (omdat ik de rekeningen op gegeven moment niet meer kan betalen) en dat ik dan moet stoppen met anderen te helpen zoals ik dat nu doe. Om dus structureel en duurzaam van waarde te zijn voor anderen en voor de wereld ben ik het aan mezelf en aan iedereen die ik wil helpen verplicht om voldoende geld te vragen voor mijn activiteiten. Zo maximaliseer ik de impact die ik in mijn leven op anderen kan hebben.
Prachtig dat je met steeds maar weer door redeneren uiteindelijk concludeert dat je zeker commercieel genoeg bent om veel geld te kunnen verdienen!
Ah, dat is ook een mooie, dat je door commercieel te zijn juist nog meer van waarde kunt zijn voor anderen omdat je daardoor de financiële ruimte hebt om hen te blijven helpen. Die ga ik onthouden. 🙂
Ik twijfel niet zozeer aan mijn leeftijd of intelligentie. Ik twijfel vooral aan de stress die ondernemen met zich mee kan brengen. Ik ben heel gevoelig voor meningen van anderen, sfeer, stress etc. Ik denk dat ik ideeën heb, maar ik ben bang dat als ik daarmee aan de slag zou gaan, ik mijzelf voorbij ga lopen. Dit is een angst die ik niet zomaar weg krijg, wellicht ook doordat dit eerder is gebeurd. Mijn overtuiging is dus eigenlijk: rijke mensen kunnen beter met stress (die ondernemen met zich meebrengt) omgaan dan ik.
Ik besef me dat ik deze gedachte niet zomaar uit mijn hoofd krijg (hoewel ik er wel in geloof dat dit kan, maar dat dit tijd nodig heeft). Ik besef me ook dat rijk zijn of geld verdienen niet alleen met ondernemen te maken heeft. Ik kan me ook op andere zaken richten om meer geld te verdienen of minder geld uit te geven.
Naast deze overtuiging, vind ik het moeilijk om geld terug te vragen aan mensen, of geld voor mijn diensten te vragen. Ik merk aan mijzelf dat ik vaak dingen doe om mensen te helpen, zonder daar iets voor terug te verwachten (in bijv. de vorm van geld). Om mij heen zie ik dat andere mensen dit wel doen. Desondanks blijf ik dit lastig vinden. Ook dit heeft te maken met de mening van anderen.
Hey Florien, wauw, wat een mooie reflecties op jezelf. Prachtig hoe je al denken en schrijvend tot de kern komt: “Rijke mensen kunnen beter met stress (die ondernemen met zich meebrengt) omgaan dan ik.” Ik vermoed dat je hier niet de enige in bent en dat anderen dit zeker zullen herkennen.
Heel goed dat je ook al andere wegen ziet dan alleen ondernemen om genoeg of zelfs veel geld te verdienen. Het is cruciaal dat je mogelijkheden blijft zien en niet dichtklapt, dus kudo’s voor je positieve insteek. Toch wil ik ook nog even ingaan op je overtuiging dat jij de stress van ondernemen niet aan zou kunnen (of minder goed dan rijke mensen). Ik zie drie mogelijkheden:
1) Het is niet waar. Misschien heb je gewoon één slechte ervaring gehad waarin je jezelf voorbij bent gelopen, maar maakt dit juist dat dit je een volgende keer niet gebeurt. Misschien ben je beter in stress management geworden dan wie dan ook, maar voel je nu zo snel (fysieke) signalen van verhoogde stress dat je er steeds van schrikt en terugkrabbelt. Dat is dus op zich heel goed, maar de conclusie dat je het allemaal niet aan zou kunnen is dan wellicht voorbarig. Check dus nog eens bij jezelf of je niet een overtuiging hebt gecreëerd op basis van één enkele ervaring en dat die misschien wel eens wat kort door de bocht kan zijn.
2) Het is waar en het is simpelweg een beperking. Ook kan het zijn dat het inderdaad waar is en dat je snel stress ervaart die ongezond voor je is en ondernemen gewoon niet de beste match is met jou. Ik moet denken aan Marco van Basten die stopte als hoofdtrainer van AZ omdat hij simpelweg de stress van eindverantwoordelijkheid van een voetbalteam niet aankon. We hebben het dan over de man die 3 keer Wereldvoetballer van het Jaar werd. Leerzaam uit zijn voorbeeld is dan dus ook dat hij in het ene vakgebied (trainer) niet duurzaam succesvol kon zijn omdat het ten koste ging van zijn gezondheid, maar dat hij in een ander vakgebied (voetballer) zelfs drie keer de beste van de wereld is geweest. Hier gaat jouw inzicht dat je ook op andere manieren rijk kunt worden dan met ondernemen heel mooi op.
3) Het is waar maar het hoeft je niet te beperken. Misschien is het ook waar dat je meer of sneller gestrest bent dan anderen, maar hoeft het niet per se een beperking te zijn om te gaan ondernemen. Mogelijk kun je leren omgaan met je stress en ondanks dat een succesvolle ondernemer worden. Bekijk graag onderstaande video van fantasyschrijver Neil Gaiman. Hij is wereldberoemd en enorm succesvol. Toch vertelt hij in deze video heel eerlijk over de last die hij had van het Imposter Syndrome. Ondanks al zijn succes kon hij eigenlijk niet geloven dat het echt was en dacht voortdurend door de mand te vallen. Dit hield hem echter niet tegen als schrijver. Hij leerde ermee omgaan en bleek enorm succesvol.
7 Comments
Ik merk dat ik best kan relativeren in dat mijn overtuiging wellicht in de weg staat, maar ik voel het nog niet (Al is deze zin niet heel overtuigend). Ik voel afstand tussen hen en mijn situatie, waardoor ik me lastig kan vergelijken of het realistisch voor mij lijkt. In mijn hoofd hebben alle mensen die tussen het rijtje staan ook een groot talent of een nieuw idee bedacht. Iets wat nog niet bestaat, terwijl ik voor mijn gevoel niet iets ‘nieuws’ te bieden heb. Misschien staat het ook al bij me vandaan, omdat ik niet als ‘doel’ heb om miljonair te worden of daar bepaalde gevoelens bij heb.
Ja, dat snap ik heel goed. Het rijtje succesvolle mensen is meer gericht op je te jong of te oud voelen om nog succes te kunnen hebben ergens in. Hij is meer algemeen bedoeld om je grenzen van wat er mogelijk is op te rekken.
Dat hij niet heel veel helpt bij jouw overtuiging dat rijke mensen slim zijn is dan wel logisch. Laat ik er even kort op ingaan. In zekere zin is het waar dat veel rijke mensen slim zijn, maar er zijn ook heel veel rijke mensen die vooral heel goed in één ding zijn, heel handig zijn met geld of gewoon volop ergens voor durven gaan en die allemaal niet per se erg intelligent of intellectueel zijn. Denk aan topsporters (veel voetballers komen niet bijster intelligent over), slimme sjacheraars/handelaars en ondernemers die veel fouten durven maken en steeds weer opnieuw beginnen.
Heel instructief hiervoor vond ik een ervaring die ik zelf een keer had toen ik met een groep vrienden op reis was. Als hechte vriendengroep besloten we een van de avonden te besteden aan het spel ‘Ranking the stars’. We bedachten tien vragen waar we elkaar op moesten scoren zoals “Wie zou de beste premier van Nederland zijn?” en natuurlijk schunnige vragen als “Wie heeft de meest extravagante seksuele wensen?”. Iedereen stuurde anoniem zijn antwoorden in en die avond namen we de totaalscores door. Wat dit in vredesnaam met jouw overtuiging te maken heeft? Nou twee van de vragen waren “Wie is het meest intelligent?” en “Wie wordt het eerst miljonair?”. Het interessante was dat de persoon die van ons negenen bovenaan stond in de verwachting om als eerste miljonair te worden, tevens de persoon was die op de achtste (en dus een na laatste) plek stond in de ranking van wie het meest intelligent werd ingeschat. Hoe kon dat?
Deze persoon is helemaal geen intellectueel maar wel een echte ondernemer. Hij had eerder al twee handeltjes in rook op zien gaan door pech en slecht management, maar hij had ervan geleerd en heeft nu een zeer succesvol bedrijf. Veel van de andere mannen in de groep zijn typische WO-opgeleide intellectuelen, maar zoveel risico nemen en sjacheren als de ondernemer zit er bij de meesten niet in. Zij kiezen liever voor de zekerheid van een vast contract en denken nog tien keer na over hun goede ideeën voor ze er iets meer durven te doen, als ze al ooit tot dat punt komen.
Oh en de gedoodverfde eerste miljonair uit onze groep heeft niets bijzonders bedacht. Geen goed idee of hippe uitvinding. Hij verhuurt fietsen. Hij doet het alleen net wat anders, grootser en op een betere locatie dan de meeste fietsverhuurders in Nederland. Je hoeft dus echt niet heel slim zijn om rijk te worden. Natuurlijk helpt een goede dosis slimheid, maar vaak kan intellect ook enorm in de weg zitten omdat slimme mensen overal beren op de weg zien en nooit tot actie overgaan. Ik noem het ook wel analysis paralyis. Omdat slimme mensen zo goed alle doemscenario’s kunnen bedenken, durven ze nooit stappen te zetten richting meer financiële vrijheid en blijft alles zoals het is. Lef, initiatief, veerkracht en doorzettingsvermogen zijn volgens mij veel belangrijker.
Hopelijk biedt dit iets meer perspectief 🙂
Ik vind dat lijstje met personen die op verschillende leeftijden keuzes maakten die tot hun succes leidden heel fijn! Ik merk dat ik vaak denk: als ik rijk had willen worden, dan had ik nu allang een fantastisch idee moeten bedenken/een boek moeten publiceren/precies moeten weten waar ik succesvol mee wil worden in het leven/een goedgevulde spaarrekening moeten hebben, etc. Dat pad is voor iedereen anders en dat maakt dat lijstje goed duidelijk. Het helpt om mezelf daaraan te herinneren, het geeft me meer vrijheid om keuzes te maken en mogelijkheden te zien in plaats van te denken dat ik ‘te laat’ ben.
Het eerste punt is een uitdaging voor me, overtuigingen over mezelf in twijfel trekken die me tegenhouden. Ik wil er hier wel eentje uitwerken, misschien hebben anderen daar ook iets aan. Als voorbeeld pak ik de overtuiging dat ik niet commercieel genoeg ben om veel geld te verdienen. Ik merk dat daar veel lagen in zitten. Zo denk ik bijvoorbeeld bij commerciële mensen aan gladde verkopers die je proberen over te halen om iets te kopen waar je na aanschaf bijna direct spijt van hebt. Ook zit er in mijn hoofd een kloof tussen commercie en iets goeds doen voor een ander/de wereld. Ik associeer het woord ‘commercieel’ dus met ‘glad’, ‘onrecht’, ‘oplichting’, ‘bedrog’, ‘egoïstisch’. Dat zijn woorden die tegen mijn waarden en mijn beeld van wie ik wil zijn als mens indruisen. Als ik er op die manier naar kijk, is het logisch dat ik mezelf niet commercieel vind en zal ik me daar ook tegen verzetten.
Terwijl als ik kijk naar wat commercieel zijn eigenlijk betekent, gaat het erover dat je in staat bent om geld te verdienen door te handelen (in wat dan ook), dat je kansen kunt zien en jezelf kunt verplaatsen in een ander om te zien hoe je van waarde kunt zijn voor diegene. Dat kun je ook op een respectvolle en oprechte manier doen. Dus als ik mijn beeld van ‘commercieel zijn’ verander, kan ik anders naar die overtuiging kijken. Ik heb vaker dan eens geld verdiend met handelen (als tekstschrijver, maar ook via Marktplaats), ik heb regelmatig creatieve ideeën over hoe mensen geld kunnen verdienen en als ik zelf ergens klant ben zie ik vaak zonder dat ik er bewust mee bezig ben manieren waarop dat bedrijf net wat extra’s zou kunnen toevoegen. Dus als ik het op die manier bekijk, ben ik juist wel commercieel genoeg om veel geld te kunnen verdienen en klopt mijn oude overtuiging over mezelf dus niet.
Ah wat een fijne comment weer van je, Rosalinde. Top dat de verschillende personen met de leeftijden van hun successen je helpen om alles meer te relativeren en ruimte voor jezelf te ervaren. En je uitwerking van niet commercieel genoeg zijn vind ik briljant. Die is heel herkenbaar voor mij. Ik moest als ondernemer ook echt leren (en blijf dat voortdurend ook nog steeds doen) dat commercieel niet iets slechts of vies is, alhoewel het wel zo klinkt voor mij. Maar inmiddels weet ik (vooral rationeel maar ik voel het ook wel steeds meer emotioneel) dat als ik niet commercieel genoeg ben dat ik simpelweg geen duurzame business neer kan zetten (omdat ik de rekeningen op gegeven moment niet meer kan betalen) en dat ik dan moet stoppen met anderen te helpen zoals ik dat nu doe. Om dus structureel en duurzaam van waarde te zijn voor anderen en voor de wereld ben ik het aan mezelf en aan iedereen die ik wil helpen verplicht om voldoende geld te vragen voor mijn activiteiten. Zo maximaliseer ik de impact die ik in mijn leven op anderen kan hebben.
Prachtig dat je met steeds maar weer door redeneren uiteindelijk concludeert dat je zeker commercieel genoeg bent om veel geld te kunnen verdienen!
Ah, dat is ook een mooie, dat je door commercieel te zijn juist nog meer van waarde kunt zijn voor anderen omdat je daardoor de financiële ruimte hebt om hen te blijven helpen. Die ga ik onthouden. 🙂
Ik twijfel niet zozeer aan mijn leeftijd of intelligentie. Ik twijfel vooral aan de stress die ondernemen met zich mee kan brengen. Ik ben heel gevoelig voor meningen van anderen, sfeer, stress etc. Ik denk dat ik ideeën heb, maar ik ben bang dat als ik daarmee aan de slag zou gaan, ik mijzelf voorbij ga lopen. Dit is een angst die ik niet zomaar weg krijg, wellicht ook doordat dit eerder is gebeurd. Mijn overtuiging is dus eigenlijk: rijke mensen kunnen beter met stress (die ondernemen met zich meebrengt) omgaan dan ik.
Ik besef me dat ik deze gedachte niet zomaar uit mijn hoofd krijg (hoewel ik er wel in geloof dat dit kan, maar dat dit tijd nodig heeft). Ik besef me ook dat rijk zijn of geld verdienen niet alleen met ondernemen te maken heeft. Ik kan me ook op andere zaken richten om meer geld te verdienen of minder geld uit te geven.
Naast deze overtuiging, vind ik het moeilijk om geld terug te vragen aan mensen, of geld voor mijn diensten te vragen. Ik merk aan mijzelf dat ik vaak dingen doe om mensen te helpen, zonder daar iets voor terug te verwachten (in bijv. de vorm van geld). Om mij heen zie ik dat andere mensen dit wel doen. Desondanks blijf ik dit lastig vinden. Ook dit heeft te maken met de mening van anderen.
Hey Florien, wauw, wat een mooie reflecties op jezelf. Prachtig hoe je al denken en schrijvend tot de kern komt: “Rijke mensen kunnen beter met stress (die ondernemen met zich meebrengt) omgaan dan ik.” Ik vermoed dat je hier niet de enige in bent en dat anderen dit zeker zullen herkennen.
Heel goed dat je ook al andere wegen ziet dan alleen ondernemen om genoeg of zelfs veel geld te verdienen. Het is cruciaal dat je mogelijkheden blijft zien en niet dichtklapt, dus kudo’s voor je positieve insteek. Toch wil ik ook nog even ingaan op je overtuiging dat jij de stress van ondernemen niet aan zou kunnen (of minder goed dan rijke mensen). Ik zie drie mogelijkheden:
1) Het is niet waar. Misschien heb je gewoon één slechte ervaring gehad waarin je jezelf voorbij bent gelopen, maar maakt dit juist dat dit je een volgende keer niet gebeurt. Misschien ben je beter in stress management geworden dan wie dan ook, maar voel je nu zo snel (fysieke) signalen van verhoogde stress dat je er steeds van schrikt en terugkrabbelt. Dat is dus op zich heel goed, maar de conclusie dat je het allemaal niet aan zou kunnen is dan wellicht voorbarig. Check dus nog eens bij jezelf of je niet een overtuiging hebt gecreëerd op basis van één enkele ervaring en dat die misschien wel eens wat kort door de bocht kan zijn.
2) Het is waar en het is simpelweg een beperking. Ook kan het zijn dat het inderdaad waar is en dat je snel stress ervaart die ongezond voor je is en ondernemen gewoon niet de beste match is met jou. Ik moet denken aan Marco van Basten die stopte als hoofdtrainer van AZ omdat hij simpelweg de stress van eindverantwoordelijkheid van een voetbalteam niet aankon. We hebben het dan over de man die 3 keer Wereldvoetballer van het Jaar werd. Leerzaam uit zijn voorbeeld is dan dus ook dat hij in het ene vakgebied (trainer) niet duurzaam succesvol kon zijn omdat het ten koste ging van zijn gezondheid, maar dat hij in een ander vakgebied (voetballer) zelfs drie keer de beste van de wereld is geweest. Hier gaat jouw inzicht dat je ook op andere manieren rijk kunt worden dan met ondernemen heel mooi op.
3) Het is waar maar het hoeft je niet te beperken. Misschien is het ook waar dat je meer of sneller gestrest bent dan anderen, maar hoeft het niet per se een beperking te zijn om te gaan ondernemen. Mogelijk kun je leren omgaan met je stress en ondanks dat een succesvolle ondernemer worden. Bekijk graag onderstaande video van fantasyschrijver Neil Gaiman. Hij is wereldberoemd en enorm succesvol. Toch vertelt hij in deze video heel eerlijk over de last die hij had van het Imposter Syndrome. Ondanks al zijn succes kon hij eigenlijk niet geloven dat het echt was en dacht voortdurend door de mand te vallen. Dit hield hem echter niet tegen als schrijver. Hij leerde ermee omgaan en bleek enorm succesvol.
https://www.youtube.com/watch?v=ikAb-NYkseI
Hopelijk nuanceert dit een beetje! 🙂