Angst of nieuwsgierigheid?
Ik vergeet dingen. Altijd. Verjaardagen, namen, waar mensen werken, dat een vriend die dag een belangrijk belletje zou krijgen, noem maar op. Het is nooit mijn sterkste kant geweest. Het vervelende ervan is dat ik mezelf er hard op afwijs als ik zoiets vergeten ben en eigenlijk een ander niet durf te vragen hoe het nou ook alweer zat. “Ik weet dat je het al verteld hebt, maar waar werk je ook alweer?” “Sorry, maar ik ben je naam even kwijt.” “Was je nou jarig deze week?” Het zijn niet de fijnste vragen om te stellen. Ze maken me bang dat ik afgewezen zal worden door de ander. Straks vindt men me een lul.
Gelukkig ondervangt de techniek tegenwoordig veel voor me. In WhatsApp-groepen worden mensen gefeliciteerd en kan ik inhaken, op LinkedIn zoek ik terug waar iemand ook alweer werkte, op Facebook vind ik de (achter)naam van die ene persoon en in Google Calendar kan ik een reminder zetten om iemand ergens naar te vragen. Toch is er nog iets anders dat me helpt om met deze uitdaging om te gaan. Het is de kracht van nieuwsgierigheid.
Zo had ik laatste een gesprek met iemand (laten we hem Jop noemen) die net een nieuwe baan heeft en worstel om zijn draai te vinden. Jop is bij een startup begonnen omdat hij los wilde komen uit de corporate wereld en even iets helemaal anders wilde doen. Hij is blij om in een nieuwe omgeving te werken, maar hij twijfelt soms nog aan de waarde van het product van de startup. Al snel zei hij tegen me: “Maar ik kan toch niet nu al kritisch gaan lopen zijn? Dat zou redelijk respectloos zijn. Wat moet die founder wel niet denken?” Ik hoorde direct de voor mij heel herkenbare angst om te confronteren. Toch kon ik, omdat ik afstand had van zijn situatie, zien dat het helemaal geen respectloosheid hoefde te zijn vanwaaruit hij de oprichter zou bevragen. Onderliggend aan Jops twijfels was onbegrip over hoe de startup waarde toevoegde aan de klant. Dat is een prachtig startpunt om vanuit nieuwsgierigheid vragen te gaan stellen. Ik legde Jop uit dat als hij vragen zou stellen en daar niet het label ‘respectloos’ aan zou hangen, maar de vragen vanuit een plek van nieuwsgierigheid liet komen, hij de startup alleen maar enorm vooruit kon helpen en zelf veel kon leren. Ik hoorde dingen in zijn hersenen in elkaar klikken. Zo kon het ook inderdaad: nieuwsgierigheid naar hoe iets werkt in plaats van angst om een ander te kwetsen en zo zelf afgewezen te worden.
Ik keek deze manier van vragen stellen voor het eerst af toen ik nog in de collegebanken zat. Een vriend van me was namelijk in staat om in een volle zaal van zo’n 50 man zijn hand op te steken en voor hem kwetsbare vragen te stellen. Dus geen vragen waar hij zijn kennis van de materie en public liet merken aan de docent, maar volkomen oprecht zei hij dat hij iets niet begreep, dat hij niet wist wat een bepaald woord betekende of dat iets hem net even te snel was gegaan. En het waren nooit domme vragen. Je hoorde en voelde aan de atmosfeer in de zaal dat 49 mensen blij waren dat hij zijn mond had opengetrokken. Zijn vragen kwamen altijd uit een plek van nieuwsgierigheid en oprechtheid. Hij snapte iets niet en wilde het graag begrijpen.
Het belang van nieuwsgierig vragen durven stellen merkte ik ook weer toen ik laatst iemand hoorde bekennen hoe hij al een tijdje niet bij een bepaalde vriendengroep was geweest, daarom niet wist waar iedereen nu eigenlijk in het leven mee bezig was en daarom maar wat stilletjes was gebleven de hele avond. Uit angst om de plank mis te slaan, onattent over te komen of een domme vraag te stellen had hij maar wat minder in de gesprekken deelgenomen. Want wat nou als hij iets verkeerds zei? Dit was ontzettend herkenbaar voor me. Ook ik kan mijn mond houden als ik het idee heb ‘ergens van op de hoogte te moeten zijn’ maar eigenlijk niet weet hoe het zit.te moeten zijn’ maar eigenlijk niet weet hoe
Mijn meest gênante moment daarbij was toen ik ooit Sinterklaas vierde bij de ouders van mijn toenmalige vriendin en ik na drie zinnen in een gedicht een afkorting tegenkwam die ik niet kende. Ik hoopte dat het onbelangrijk zou zijn, deed alsof ik het snapte en las gestaag hardop door. Helaas kwam dezelfde afkorting 3 zinnen later weer langs en dus deed ik nog een keer alsof mijn neus bloedde. Dat ging nog 6 keer zo door en uiteindelijk bleek het centrale thema van het hele gedicht om die afkorting te draaien. Lachend als een boer met kiespijn las ik de laatste zin voor van een gedicht waar ik niks van had begrepen. De sfeer werd ongemakkelijk want iedereen zag dat ik het niet snapte en alsof deed. “Misschien moet je hem straks maar nog een keer lezen” probeerde iemand er een draai aan te geven.
Mijn les was daar dat als ik iets niet weet, dat ik gewoon uit nieuwsgierigheid dingen mag vragen. Het leven is één grote leerervaring en daar haal je meer uit als je vragen durft te stellen. Als je nieuwsgierig durft te zijn. Als je het niet doet dan zit je avonden lang in een hoekje hopend geen domme dingen te zeggen. Of je zit jarenlang op een werkplek waar je niet in gelooft, bang dat je iemand voor het hoofd stoot als je zou vragen naar het businessmodel van de onderneming. Als je niet nieuwsgierig bent, kan het leven langzaam over gaan zonder dat je de belangrijkste vragen hebt gesteld.
Wil je minder angst en meer nieuwsgierigheid in je leven? Kom dan naar de Quarterlife Experience en doorbreek de belangrijkste uitdaging van dit moment om meer op je eigen pad terecht te komen.
Graag hoor ik van je in de comments:
Op welke vlakken in je leven zou jij minder vanuit angst en meer vanuit nieuwsgierigheid kunnen handelen?
Het is ongekend hoeveel meer exposure ik krijg door één enkele Facebook share, like of comment. Heb je iets aan deze blog, doe dan graag wat voor me terug door te liken of sharen op de sociale media en laat anderen direct ook profiteren van de inzichten die voor jou waardevol zijn. Dank!
Tag:groeien, hulp, keuzes maken, proberen
2 Comments
Hey Mark, wat herkenbaar! In mijn ervaring werkt het twee kanten op. Niet alleen werkt nieuwsgierigheid om iets duidelijk te krijgen voor jezelf, maar ook is het respectvol naar de ‘afzender’. Handelen vanuit nieuwsgierigheid betekent voor mij ook dat je de ander (die iets uitlegt of heeft meegemaakt) in zijn/haar waarde laat. Je geeft aan vanuit jezelf, vanuit je eigen behoefte aan duiding of verdieping, dat je meer wilt weten en hierdoor toon je oprechte interesse in het verhaal van de ander. Of dat nu een college is, een product of een Sinterklaasgedicht. Door uit oprechte nieuwsgierigheid vragen te stellen toon je respect voor de ander, je neemt hem/haar serieus genoeg om je, al vragend, kwetsbaar op te stellen.
Ik zou graag nog vaker vanuit nieuwsgierigheid willen willen en kunnen handelen wanneer ik boos of verontwaardigd ben. Niet vragen: ‘Waarom dóe je dat nou?’ Maar: ‘Waaróm doe je dat nou?’.
Oh wat mooi die laatste: “Waaróm doe je dat nou?” in plaats van “Waarom dóe je dat nou?” Prachtig en precies de kwaliteit van nieuwsgierigheid die ik probeer te duiden! Dankjewel!