Waarom iedereen een coach nodig heeft

Afgelopen zondag was een mooie dag. Om meerdere redenen.

• Het was mooi weer.
• Ik had op vrijdag een dag gevast en wat kan eten de dagen erna dan toch lekker zijn omdat je het even niet hebt gehad.
• Ik ging ‘s avonds door mijn Mission Statement heen en kon constateren dat ik de afgelopen week echt weer mooie stappen had gezet op mijn eigen pad.
• Ik had ‘s ochtends een voetbalwedstrijd.

Op dat laatste punt wil ik inzoomen. Ik draaf namelijk sinds anderhalf jaar weer over het voetbalveld nadat ik bijna 4 jaar geblesseerd ben geweest. Voetbal is echt mijn sport en het is een weelde om weer op het veld te staan. Wat dat betreft heeft die langdurige blessure een vergelijkbare rol gespeeld als het vasten afgelopen vrijdag: als je iets een tijd niet hebt, dan ben je daarna zoveel dankbaarder als het er wel weer is.

Sinds halverwege vorig seizoen ben ik weer redelijk wedstrijdfit, alleen het balgevoel was lange tijd nog ver te zoeken. Dat was ook niet gek na zoveel jaar er tussenuit, maar wel frustrerend. Heel lang vertrouwde ik erop dat het gewoon vanzelf wel weer goed zou komen, maar begin dit seizoen vond ik dat het wat lang begon te duren.

Ik dacht toen ineens terug aan een commerciële training die ik een paar maanden eerder had gevolgd. Daar was de boodschap dat je, om snel te leren, je het beste kunt laten coachen door iemand. De letterlijke tekst was

Be hungry for coaching

Wat in die training meteen akelig zichtbaar werd, is hoe zeer we het niet gewend zijn om voor onszelf om coaching te vragen. We kregen met 400 man in die zaal een oefening waarbij we met elkaar moesten onderhandelen en je een prijs kon winnen, maar werkelijk niemand bedacht het om naar de trainster toe te stappen (die rustig mee stond te kijken) om haar om hulp, feedback of coaching te vragen, wat prima had gemogen. Ze vertelde dat dit altijd gebeurt en dat we echt onszelf aan mogen leren om anderen te vragen ons te coachen.

Ook deelde ze nog hoe je een coach kunt vinden. Ze vertelde dat er een film is die heel mooi in beeld brengt waar je een coach vandaan kunt halen, namelijk Akeelah and the Bee. Het is best wel een kinderfilm, maar ik heb hem toch maar gekeken en de trainster had helemaal gelijk (en er zat zelfs nog een andere prachtige leiderschapsles in). Akeelah is een meisje uit een gezin dat niet erg prestatiegericht is, maar ze blijkt een ultiem talent in woorden spellen (ja ja, fucking spannende film). Ze mag daardoor meedoen aan een landelijke spellingswedstrijd (in het Engels een spelling bee, vanwaar de titel) en ze wordt daarvoor gecoacht door de man die haar op school ontdekte als talent. Echter (plotwending, houd je vast) er gebeurt iets (spoiler alert) waardoor hij haar niet meer wil coachen en dus staat ze er alleen voor. Maar… dan komt dé les voorbij en alhoewel ik de film wat op de hak neem, is het wel echt een goede les:

Everybody can be your coach

Akeelah vraagt vanaf dat moment simpelweg aan Jan en alleman om haar te coachen door haar de duizenden woorden die ze aan het stampen is te overhoren. Everybody is her coach en ze maakt geweldige stappen. Hoe het afloopt houd ik geheim (cliffhanger…) want ook voor de tweede leiderschapsles is de film de moeite waard.

Dit verhaal trok weer aan mijn geest voorbij toen ik besloten had beter te willen voetballen dit seizoen. Ik heb toen twee dingen gedaan.

1. Ik vraag steevast aan de rechtsback van mijn team (niet altijd dezelfde persoon) om mij te coachen qua positionering tijdens de wedstrijd (ik speel rechtshalf). Dit is namelijk een van de moeilijkste dingen als je 4 jaar niet op een groot veld hebt gespeeld: waar the fuck moet je lopen…?
2. Ik heb een teamgenoot gevraagd om het hele seizoen wat meer op mij te letten en me te coachen. Hiervoor heb ik een van onze spitsen gevraagd omdat hij het beste doorhad dat de blokkade voor mij om beter te spelen voornamelijk in mijn hoofd zat.

Wat er gebeurde met punt 2 was heel tof. Mijn teamgenoot (de spits) zei ja op mijn voorstel en de eerstvolgende wedstrijd (twee weken geleden) stapte hij voor de aftrap nog even naar me toe.

Siegenbeek, als je voor de goal komt, gewoon uithalen. Ik heb liever dat je hem 20 keer overschiet dan dat je te voorzichtig bent en inhoudt.

De spits sloot hiermee volledig aan bij het punt waar ik mee worstel: als ik in kansrijke positie kom, dan ben ik geneigd om te gaan nadenken, nog een keer te kappen en dan is de kans vaak verkeken. Ik voelde dat wat hij zei klopte en we begonnen aan de wedstrijd.

Het was nog in de eerste helft dat er een hoge bal op diezelfde spits afkwam en ik anticipeerde erop dat hij wel eens door kon stuiteren dus ik trok een sprint naar binnen, richting de 16 meter. De spits nam hem aan en zag mij de diepte inlopen en probeerde me met een steekpass te bereiken. De bal ging half onder de voet van een tegenstander door, stuiterde daardoor op en ineens liep ik ongehinderd het strafschopgebied binnen en zag een bal voor mijn voeten van de grond opstuiteren. Hij hing daar voor mijn mindere been (links) maar ik twijfelde geen seconde: BAM! De bal vloog hoog en hard richting de kruising en de keeper was kansloos. Ik wist niet hoe snel ik naar de spits moest rennen om hem te bedanken voor zijn wijze woorden en fijne coaching.

Ik had een Akeelahtje gepuld. Iedereen kan je coach zijn, als je er maar om vraagt.

Dit verhaal kreeg afgelopen zondag een staartje toen ik de op één na mooiste goal uit mijn leven maakte. Hij was te lekker om in woorden te beschrijven, temeer daar er camera’s hingen en ik de beelden opgevraagd heb. Hopelijk krijg ik die nog, want dan ben ik narcistisch genoeg om dat hier te plaatsen 🙂 Laat ik voor nu zeggen dat hij op de vorige leek maar moeilijker, harder en mooier was.

Ik weet niet, en dat meen ik oprecht, of ik deze goals ook gemaakt had zonder die woorden van de spits. Ik ben van nature vrij bang om fouten te maken en die angst had hij voor een groot gedeelte bij me weggenomen. Ineens mocht ik ballen snoeihard overschieten en dat maakte me wat vrijer in mijn hoofd. Dit is in mijn ogen ook het belangrijkste wat je als coach kunt doen en wat ik in mijn coaching altijd nastreef: mensen vertrouwen geven in zichzelf. We zijn vaak zo streng voor onszelf en kunnen onszelf zo goed de put in praten. Wat een klein beetje extra vertrouwen dan voor een verschil kan maken is fenomenaal.

Omdat een verhaal over voetbal waarschijnlijk niet voor iedereen even aansprekend is en omdat je je misschien afvraagt hoe dat dan zit in de zakelijke wereld, laat ik graag nog heel kort (41 seconden) iemand anders aan het woord. Eric Schmidt was van 2001 tot 2011 CEO van Google (geen slecht baantje) en geeft het volgende antwoord op de vraag wat het beste advies is dat hij ooit heeft gekregen.

Everybody needs a coach […] Every famous athlete, every famous performer, has somebody who is a coach. Somebody who can watch what they’re doing and say ‘Is that what you really meant? Did you really do that thing?’ Give them perspective. The one thing people are never good at is seeing themselves as others see them. A coach really really helps.

Nuff said, right?

Concluderend

Eric Schmidt:

Everybody needs a coach

Akeelah:

Everybody can be your coach

Trainster:

Be hungry for coaching

Voor mijzelf heeft dit geleid tot de volgende leefregel (onderdeel van mijn persoonlijke Mission Statement)

Ik heb op elk moment in mijn leven een coach, therapeut of goeroe van wie ik leer en een coachee aan wie ik leer

Zo zorg ik dat ik altijd blijf leren van anderen en altijd blijf onderwijzen aan anderen (dit laatste is de beste manier van leren). Alleen al dit kalenderjaar heb ik bijvoorbeeld van 5 verschillende mensen een officiële coachsessie gehad op diverse gebieden (beperkende gedachten, ondernemen, mijn purpose in dit leven verhelderen, mijn geheugen verbeteren, etc.).

Ik hoop van harte dat ik nog lang hongerig ben voor coaching.

 

Verder hoor ik graag van je hoe het voor jou is. Laat een bericht achter in de comments:

Op welk gebied zou jij wel gecoacht willen worden?

Help me een groter bereik te krijgen door hieronder te liken of sharen op social media.